Over ‘Eén materie’, een schilderij uit 2015 in opdracht van Provincie Groningen gemaakt in samenwerking met het CBK.
In dit werk komt mijn eigen persoonlijke binding met de provincie Groningen het meest naar voren en de ervaringen die ik heb opgedaan op mijn vele tochten door het landschap.
Wat mij iedere keer weer trekt en doet terugverlangen zijn de kalmte en rust die het krachtige landschap uitstraalt. Door de uitgestrekte grootsheid om je heen wordt jij je bewust van je eigen kleinheid. Maar dat is geenszins negatief, want een beetje bescheidenheid is een goede eigenschap. Tegelijkertijd word je, in je eentje ten overstaan van de overweldigende openheid van de omgeving, zo teruggeworpen op jezelf dat dit je onvermijdelijk een besef geeft van je eigen bestaan, jouw eigen aanwezigheid hier en nu op dit moment. Het is belangrijk om te beseffen dat je bestaat, dat je er bent, wat dat inhoudt en wat je daarmee wilt. Dit besef staat niet los van de omgeving, omdat dit simpelweg niet kan; je bent geen op zichzelf staande entiteit, je beweegt je in een omgeving en wordt daardoor gevormd en die omgeving wordt gevormd door jou in de tijd van jouw leven. Zo loopt het verleden door in de toekomst en de ene generatie op de andere, en vloeien individu, ruimte en tijd samen tot een onlosmakelijk geheel, bestaande uit één materie.
Op beladen plekken is deze ervaring ook altijd duidelijk voelbaar, of je dat nu letterlijk zo beseft of niet. Wanneer een plek herinnert aan een heftige gebeurtenis, een zwarte periode uit de geschiedenis oproept of waar slachtoffers en overledenen worden herdacht, besef je ondanks alle ellende of juíst daardoor; ‘maar ik ben er nu wel. En wat een geschenk is dat.’
In Trimunt staan verscheidene bunkers uit de tweede wereldoorlog en twee stenen ter herdenking van oorlogsslachtoffers en strijders van het verzet. In dit schilderij koppel ik de existentiële vraagstukken die het landschap naar boven roept aan het gevoel dat het vertoeven bij de oorlogsmonumenten brengt, omdat deze beiden een overeenkomstige ervaring opwekken;
Die van nederigheid en dankbaarheid ten opzichte van je eigen bestaan.